Toen ik in 2017 begon met mijn studie geschiedenis, wist ik al dat ik met 1-0 achter zou staan wanneer ik de arbeidsmarkt zou betreden: ik zou een studieschuld hebben. Ik had de pech dat het leenstelsel kort daarvoor was ingevoerd. Na een aantal jaren studeren kwam de COVID-19-pandemie, die ongelooflijk veel invloed had op het bruisende studentenleven. Tel daarbovenop de groeiende polarisatie van de samenleving, klimaatverandering en losgebarsten conflicten in de wereld en het lijkt wel alsof onze generatie steeds weer nieuwe problemen voor haar kiezen krijgt.
Tegelijk heb ik door het leenstelsel een heel comfortabel studentenleven geleid, waarin ik nooit écht blut was ook al werkte ik even niet, heeft de pandemie gezorgd voor de gekste herinneringen en heb ik inmiddels als starter een fijn appartement gekocht in het prachtige Delfshaven. Wat nou pechgeneratie?
Onze voorouders hadden pas pech! Zij groeiden op in of net na de oorlog, kenden decennialang de dreiging van atoombommen of maakten zich zorgen toen de wereld op zijn kop stond na 9/11. Wat denkt u van de vrouwen in die tijd, die niet meer mochten werken wanneer zij gingen trouwen en ook in de twintigste eeuw nog hard moesten vechten voor hun rechten?
Ik hoorde eens een quote van een Amerikaanse auteur: “Hard times create strong men, strong men create good times, good times create weak men, and weak men create hard times.” Is dit niet precies wat de geschiedenis van de afgelopen eeuw ons laat zien? Bestaat onze generatie uit “weak men”? Of is pech inderdaad heel gewoon?
Mijn naam is Emma Boeringa, trotse Rotterdammer en nog trotser oud-lid van de VGSR. Samen met u wil ik tijdens het Paascongres 2025 graag op zoek gaan naar de pech maar vooral het geluk van onze generatie.