Wat is ons leven toch zwaar: klimaatverandering, een leenstelsel dat studenten heeft uitgebuit, een pandemie die ons sociale leven aan gort heeft geslagen en een huizenmarkt die voor starters weinig perspectief biedt. Het is daarom geen verrassing dat ‘onze’ generatie de titel ‘pechgeneratie’ met zich meedraagt. Maar in welke mate doet deze term recht aan de situatie? Is het gras echt groener aan de overkant? Is het stijgend aantal psychologische klachten een gevolg van een externe ongelukkige samenloop of kijken we aan tegen de zoveelste ‘patatgeneratie’ die steen en been klaagt bij elke kleine tegenslag?